Λεκιασμένη ήσυχη θάλασσα μακρινή..
Σε ψηλαφώ με αίσθηση
Γδυτός
Ανοίγοντας ένα παράθυρο από γενναιότητα
Κάθε πρωί.
Τα χόρτα μπαίνουν στα μανίκια μου
Με ταραχή.
Υπερασπίζεται ένα αεράκι το απόγευμα:
Ένας κήπος μικρός ταΐζει απόλαυση το μεσημέρι.
Ο ήλιος τεράστιος φταίχτης
Καταδικάζεται
Στο φως…
11.6.1983
Ζούμπερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου