Μόνο να ανασαίνω μόνο να γεμίζει τα πνευμόνια μου
Πράος ο καθαρός αέρας. Μετά
Να είμαι ανάμεσα στις λεμονιές
Και να κοιτάζω την γαλήνη αυτή του κάμπου.
Σπίτια αριά εκεί που η πλαγιά σκουντάει το σύννεφο
Κι η πρωινή δροσιά να τρέμει μες τον λαγαρό αέρα.
Οι στάνες από μακριά ν’ αφήνουν τα βελάσματα
Να φαίνονται σαν μια κυρτή για όλα προσευχή.
Καιρός του σπείρειν… Και ο δόλιος πόνταρα
Σε καλοσύνεψη του ανθρώπου..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου