Ζάρια της μοίρας που ρίχνονται όταν κάπου αλλού σχηματίζει
μουσικές των φιλιών η χαρά
Μες από θραύσματα στο όνειρό σου και ξανά
ας ορίζεις εσύ το βασανάκι της θλίψης.
Έχεις νιώσει το χάος- τώρα
πονάνε γύρω σου οι πραγματικότητες-
όπως να σκάζουν βόμβες..
Ιδρώνεις αίμα,
μελάνι καυτό-
σε τρώει η απελπισία.
Καρφώνεις εαυτόν στο δοκάρι του λόγου, νομίζοντας
θ’ αναστήσεις των λεξιλογίων το αρχαίο κουφάρι..
Και πράγματι!
ήμαρ-ημέρα φάος-φως ηέλιοιο- του ήλιου.. Προχωρά
μες τον χρόνο η λέξη-
σαν νόημα που όταν ωρίμασε άλλαξε λίγο την μορφή του..
Εμείς
που στοχαζόμαστε λευκά και ξέρουμε
τι είναι μες τον χρόνο η υπεροπλία
θέλουμε να κρατήσουμε πιο ζωντανή ετούτη την ανάσα
των ψηφίων που ορίσανε
τα φιλοσοφικά χρυσάφια που μας κληροδότησαν σεβάσμιοι γέροντες
που φέραν
αξίες του ανθρώπου πιο ψηλά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου