Να δεις το φεγγάρι μου

Να δεις το φεγγάρι μου και να σε συναντήσω μες την οικτίρμονα σιωπή

Που καρφώνει σαν λόγχες τα αψηλά κυπαρίσσια

Στο χώμα της ελαύνουσας άνοιξης.

Να αφήσεις πίσω σου την φιλάργυρη πόλη

Με τους κατοίκους της που είναι αγέλη των μοναχικών

Και να χαθείς στους λερούς δρόμους

Που έχουν τον τρόπο τους να σε παν' στο κακορίζικο πουθενά.

Διάβασες την ζωή ανάποδα και δεν σε ωφέλησε μια τέτοια γνώση

Πυρπόλησες το στιβαρό συντακτικό

Τώρα πού πας με το ευχέλαιό σου μες την γλώσσα

Που γράφεις πυρ και είναι το εντός σου μαχόμενο…

Οι επιδιώξεις σου είναι δρολάπι που όλα τα σάρωσε

Πάνε να δεις πόσα γεννήθηκαν συντρίμμια

Και βρες από το φως που ευαγγελίζεσαι έναν ρυθμό

Που κάνει όλα τα πόδια κι όλες τις καρδιές με πάθος να χορεύουν..