Πέτρα θεληματική της γης- ο καπνός σου
Σωρεύεται κάτω απ’ τον ήλιο
Μες τον καθαρό ουρανό που εσύ τόσο βελάζεις
Προδίδοντας τοπίο ερημιάς.
Κατανοώ το αιχμηρό παιχνίδι σου
Άφωνος μένω
Για σένα ο μεταγλωττιστής της σκληράδας του πόνου.
Κι εγώ που μέσα απ’ τον πόνο έγινα καλύτερος
Άνθρωπος σε γνωρίζω που σφιγμένη σαν μεγάλο λίθινο αίνιγμα
Φυλάκισες της γης το καύχημα και έγινες
μια ακρογωνιαία τελική σιωπή..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου