Του Αγιού-Γιωργιού

Του Αγιού-Γιωργιού και μια ανοιξιάτικη ευωχία

λιποθυμά μες των αγρών τα περάσματα.

Μονοπάτια ξανθά όχι από κείνα

που οι πολυκατοικίες δεν ξέρουν, μονοπάτια

αέρινα απηχούν το μυστικό

διάβα κατά τα μέρη των ουρανών.

Συλλήβδην οι Αθωότητες υπάρχουν και πάνε

να ριζώσουν μες των παιδιών τις καρδιές.

Αντωνυμία εγωιστική φέρει ο Απρίλιος-

Απ’ τα μουστάκια του στάζουν δροσοσταλίδες τελευταίας βροχής

Και των αμνών που έφυγαν τα σιγανά βελάσματα

κάνουν κοίλη σαν μια παλάμη την μέρα.

Τότε ο άνθρωπος αναλογίζεται την αφεντιά του

Και τότε σπάει το καρυδάκι της κυρα-Μαριώς

Να μοσχοβολήσουν θυμάρι και έρωτα οι μακρινές επαρχίες..

                                    23.4.2012