Στην κοιλιά σου φύεται ολόγλυκο ρόδο
που αγγίζει το χέρι μου και το άμοιρο καίγεται.
Τα φεγγάρια που έχω κρατήσει στα χέρια μου
άνοιξαν μέσα μου κρατήρα απ’ όπου
λυρικός καπνός φεύγει και σκοτεινιάζει την άνοιξη.
Φτάνω κοντά σου από μίλια μακριά και ακούγοντας το κουτσομπολιό των ανέμων.
Κοίτα πώς έβαλε επιτυχημένα τις ψηφίδες του ο κατεργάρης χρόνος!
Τσακμακόπετρες δυνητικές σπιθίζουν και φωταγωγείται ο αμετάφραστος χρόνος..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου