...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

18 Απριλίου 2012

Οι πρωινές φωνούλες της μέρας



Οι πρωινές φωνούλες της μέρας ζηλεύουν το αεράκι που παίζει πεντοβόλα με τις εκπλήξεις.
Ο Θεός παρηγοριά, ο Θεός.
Σε όλα υφίσταται γραμματική ηλιαχτίδων.
Οι λέξεις ξύνουν το βορινό ντουβάρι της θλίψης και να!
Η ανατολή από παντού πάλι έρχεται.
Κίτρα και δυνατές λεμονιές σκάζουν μες το αέρα την αψάδα τους.
Ο τρούλος τ’ ουρανού μαγνητισμένος από τ’ ασύνορα πελάγη
βαφτίζει με φως το περιεχόμενο των ορίων του.
Γαλάζια επιφωνήματα που τρεμοπαίζουνε μες την αιώνια ώρα
Γυμνώνουν από πόθο το πέλαγο.
Ο καπετάνιος νους ανθίσταται στην πολεμόχαρη μελαγχολία.
Η ποίηση είναι μια σκούνα αινιγματική
Που την αποκρυπτογραφούν οι άγγελοι που ρίχνουν δίχτυα στον γιαλό της έμπνευσης..

             18.4.2012

2 σχόλια:

Gara είπε...

¡Qué bella imagen!

Esos hilos de plata que te seducen hacia el cielo ...

Un besote

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Jessenia

ser los toques más hermosos de toda palabra y el color todos los días.
un beso grande.

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου