Μόλις από την αγκαλιά του ύπνου

Μόλις από την αγκαλιά του ύπνου,
στέκονται ευάλωτα τα μάτια

Τα δέντρα ακίνητα υψώνονται
ως την ημέρα Κυριακή

Και παντού μια γαλήνη του θόλου

Τσριγμοί των πουλιών και η ώρα ούτε έξη ο ατζαμής
λίγος αέρας καταφέρνει να μου πάρει το μυαλό μακριά.

Τότε σε θέλω που χορεύουνε ακόμα οι νυχτερίδες

Βασίλισσες του σκότους κι η βαθιά σιωπή

Των ουρανών απλώνει γύρω μου μια θλίψη από μετάξι..