Ξαφνικά είμαστε μόνοι

Ξαφνικά είμαστε μόνοι μέσα στης φωτιάς την φωτιά

Δασμολογούνται τα λόγια μας

Τι ειδικό βάρος έχω μέσα σου αφού οι μέρες

Είναι άξεστες και περνούν

Σαν λεγεώνες που σκοπό τους έχουν να λεηλατήσουν;

Μένω να σκέφτομαι και όμως αισιόδοξα..

Ότι θα ξυπνήσουν στην αύριο πάλι πουλιά και ο ήλιος και πάλι θα λάμπει..

Θάλλουν ωραία τα λόγια σου όταν μου εξηγείς το ανεξήγητο και, προπαντός,

Καταφέρνω κάτι Αθώο βυθισμένο σ’ αυτόν που επινόησα τον νοηματικό ουρανό..

              31.7.2011