Του Απριλίου θερμό επεισόδιο κήπος να παίζει με φεγγάρι
Κι η ώρα δύο κατανυχτίς να ανασταίνονται οι νεκροί και πάνε
Κατά τα κάστρα τ’ ουρανού.
Να που θα έσφαλα κι εγώ, ήπια απ’ τον βαθύ εγωισμό μου…
Να που δεν άφησα τον νου να αισθανθεί και την καρδιά να καταλάβει..
Από την μια στιγμή γεμάτη έκπληξη κατανοείς του κόσμου όλα...
Τώρα αφήνω τ’ αλογάκι μου να τρέχει μες τις πεδιάδες των οράσεων.
Ιδρώνει για να φτάσει στον Σκοπό.
Και όταν λίγο πριν να γίνω εκδοχή του χάους
Σαν από θαύμα αναλείβεται μες τους συμβολικούς μου ουρανούς..
21.4.2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου