Πόσοι με έχουν κατοικήσει εαυτοί δεν ξέρω
Αναγνωρίζω μόνο την επιθυμία τους
Φρούτο μ’ ένα τραχύ κουκούτσι και δυσκολοσύντριφτο
Ο ένας που είμαι να ‘ναι όλοι και να είναι εγώ.
Στην μοναξιά που κρύβονται κάποτε τους αναγνωρίζω
Πλάσματα μιας ιστορικής άλλης στιγμής
Απομυζούνε από μένα ύπαρξη και ανάσα.
Σαν τους καταλαβαίνω η υπόθεση έχει λήξει
Είμαι καθ’ όλα ό,τι θα προστάξουνε αυτοί
Και πάλι ο ένας που μιλάει εξ’ όλων είμαι πάντοτε και φαίνομαι..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου