Τα λόγια μου πέφτουν επάνω στο μουσκεμένο γρασίδι, γίνονται
Ένα πονηρό φίδι που επιδέξια γλιστρά
Κάτω από τις μυγδαλιές που όμορφα ανθίσανε..
Πνέει ένας ανυπόταχτος πράος αέρας-
Την θύμηση διώχνει μακριά.
Του τοπίου η ώριμη χαρά
λούζεται μέσα στον ανοικτίρμονα ήλιο
Που δεσπόζει για να, η θλίψη που υφέρπει, χαθεί.
Α! γενναία ώρα των εσπεριδοειδών που ακόμη τον χρόνο αψηφάτε..
Κατοικίδιο που όλη την μέρα πίσω μου τρέχει εκλιπαρώντας
Για λίγη προσοχή..
Στοχαστικέ δεκαπεντασύλλαβε της ποιητικής όρασης-
Μοιρασμένε σε δυο πουλιά που ερωτεύτηκαν κοιτάζοντας κατά τα πλάτη τ' ουρανού..
Αν βρεθώ στον τόπο του έρωτα
θα χαθώ απ' τα μέρη της γης..
25.03.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου