Της παλιάς Ξάνθης

Οι μέρες ξοδεύονται σε ευγενικές χορηγίες κελαηδισμών των πουλιών.

Πολύ επάνω, εκεί στα ψηλά, ο αέρας γίνεται αραιός και ταλανίζει τα σύννεφα.

Η άνοιξη αξίζει.

Της παλιάς Ξάνθης το κρασί βάφει αιμάτινη υπόσχεση της νύχτας.

Κάπου εκεί που ο Δημόκριτος θα αναστατώθηκε να κατακερματίσει τόσο τα ψηφία της θλιμμένης ύλης.

Νεόκοπα λόγια μ’ ακολουθούν ως τον ύπνο μου.

Και οι γυναίκες που περνούν από δίπλα μου
μάγισσες

όλες μάγισσες!

                                                         Ξάνθη  7.4.2012