Θέλησα ποίηση του λυρικού νοήματος

Η ατολμία είναι θέληση που εξαερώθηκε.. Κλείστηκα
κάποτε πίσω από τα σφαλισμένα μου παράθυρα
ψάχνοντας να με μάθω-
όπως που κάνει για ένα άνθος μες τον κήπο του που αγαπά ο κηπουρός..

Κι είδα τον εαυτό μου απ' αυτό το ύψος
που βλέπει ένας αστροναύτης τον πλανήτη του:
σκέψου εικόνα!

Λίμνες, ποτάμια μέσα μου τα αισθήματα!
να τα αποκρυπτογραφήσεις σε αναστατώνουν..

Και με φωνή που θάλλει όπως που ν' απαγγείλεις Όμηρο
σε μία έρημη
παραλία που την βλέπει ο υπέρμαχος ήλιος.. Έτσι

κάποια στιγμή θα γράφτηκαν μες το υποσυνείδητό μου όλα τα θαύματα!

Θέλησα ποίηση του λυρικού νοήματος
που να μπορεί να σεβαστεί την μέσα μου ανθοφορία!