Μακροημέρευσα με τα φτωχά ελληνικά μου

Ας συμβαίνουν τα πράγματα, ας είμαι
ανεξιχνίαστος σκοτεινός

Όσα που λέω κάποτε θα μου εναντιωθούνε

Αλλά εγώ είχα πιστέψει σε μια τεκμαρτή αθωότητα
έναν θεό πανταχού και πάντα παρόντα

Ψηφίζω το έλεος

Μακροημέρευσα με τα φτωχά ελληνικά μου

Σεβάστηκα το ταπεινό στρουθί-

Έλα έρωτα
της νύχτας που κρατάς τα φιλιά
μυστικά, έλα

Θα σκαρφαλώσω σ' όλα τα μπαλκόνια
του τρυφηλού σου ουρανού- έλα

Και δώσε μου μια έμπνευση που πάλλεται από ολόγιομο φεγγάρι.

Της βδομάδας το ξόδεμα
θα μου χαρίσει μια δοξαστική Κυριακή!