Έξη η ώρα το πρωί

Έξη η ώρα το πρωί- άφεγγα ακόμη- ο ουρανός έχει μια θλίψη από μετάξι..



Δυνατά κίτρινα φώτα

όλων τις υποστάσεις παραμορφώνουνε

κι είναι σαν να κρατά επιφυλάξεις για την ησυχία της η νύχτα.



Που σε ξέρω να λύνεις της ζωής μου το αίνιγμα

σφήγκα που δεν την θέλουν οι άνεμοι

έλα τώρα,

μέσα σε τούτη την εμπνευσμένη φωτιά

των άστρων που ξανά σου μιλάνε..



Και πάρε την σιωπή που έγινε σαν ένα κομπολόι που το παίζουν τα μεσάνυχτα

και το κρατά καλά μέσα στην απεραντοσύνη του ο ουρανός..