″Ακριβοδίκαια″ -μια λέξη που πάντα μου άρεσε.
Έτσι όπως θέλησα να φερθώ στις λέξεις και εκείνες να μου το ανταποδώσουν.
Συλλέγει το μυαλό σοφία μέσα στις μέρες, αλλά, αν δεν σκύψεις με την χούφτα να πιεις νερό από την πηγή των νοημάτων, αν δεν έχεις αυτή την δίψα που σε οδηγεί στο γάργαρο νερό της αποκάλυψης, δεν θα φτάσεις ποτέ στην ″έσω ανάγνωση″.
Και πάντα χρησιμοποιώντας το ιερό εργαλείο της επαφής.
Ψαύοντας λοιπόν φτάνω όπου φτάνω.
Και θεός μου ο Έπαφος!
Στην ποίηση πρέπει να καθαγιάσεις τις αισθήσεις για να φτάσουν τα μηνύματά τους λαγαρά και ξεκάθαρα προς εσένα.
Μετά έρχονται οι λέξεις.
Και καβαλικεύεις το άτι τους και πας: στον καταχωρημένο δικό σου Παράδεισο..
Είναι ένας τρόπος να χρησιμοποιείς το τίποτα για να αποκτήσεις το κάτι.
Τόσο απλό και τόσο δύσκολο.
Παλεύω να το κατορθώνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου