Ξύπνησα για να ακυρώσω τον ύπνο μου

Ξύνω τον πρωινό τοίχο ενός χρεωμένου στον Μάρτιο Σαββάτου·

τα πουλιά ακούγονται που τινάζουν το πέπλο της μέρας

που έρχεται·

ψίχουλα πέφτουνε τα κελαηδίσματα τους πάνω

στην υγρή γη· ο θεός πουθενά δεν μ' ακούει..

Τα άστρα που δεν φαίνονται πια, γίνανε ένα αφράτο αρχαίο κομπολόι

που το κρατά ένας άγγελος και το μετρά χάντρα την χάντρα του:

πόσα υπόσχεται ο ουρανός!

Ξύπνησα για να ακυρώσω τον ύπνο μου

τον κάθε ύπνο που φτάνει στον θάνατο.

Και μιλώ πιστεύοντας μόνο στον ήλιο

γιατί τριγύρω μου το καθετί

βασανιστικά σκοτεινιάζει..

                                          Μύκονος.. 13.3.2010