ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΛΥΔΩΝΑ..

Λίγα κέρματα που δεν αγοράζουν τίποτα ή τα περιφρονώ πετώντας τα μέσα στην θάλασσα-

όχι για να μου εκπληρώσουν μια ευχή.

Και οι ελιές που κατεβαίνουν την πλαγιά, σχεδόν

Ως το χωράφι με τα καλαμπόκια

Που είναι αφρόντιστα, ξανθίζουν

Στον τεμπέλικο ήλιο.

                       Δείχνω

Με το δάχτυλο: ανάμεσα από το πουθενά του τοπίου

Λίγα απομεινάρια απ' το θέατρο που ακόμα

Δεσπόζει εκεί- φαιό και σκαιό.

Σφίγγω τα χείλια μου· ο καιρός

Είναι βροχερός· αχ

Αυτή η συννεφιασμένη

Μέρα που επάνω μου απλώνεται

Σαν επίμονη θλίψη.

                     Και κάπου

Μια φραγκοσυκιά, γέρικη εκεί, ξεχασμένη

Που με τα ξιφίδια του καρπού της τονίζει

Ότι αυτό που θα  πάρεις θα το πληρώσεις

σκληρά.

                                   13.10.2010

                                     Κέρκυρα..