Με μια φθαρμένη ιδιότητα…

Πάμφωτο πρωινό

ανασαίνοντας τους πολέμους της δημιουργίας…

Στον ήλιο λαχανιάζουν οι αναπνοές

ο κόσμος

διαμοιράζεται σε τσαρλατάνους

Που ελεεινολογούν υπερασπιζόμενοι τις πολιτικές της φθοράς-

ετούτο

είναι το μαραγκιασμένο σύνολό του…

Κι ο ηγέτης, (ντεραπαρισμένος κι αυτός μέσα σε μια ανήθικη δίνη)

Επινοεί αντιπάλους φανταστικούς

για να νικήσει

Και να λογαριάσει αλλιώτικα τα φράγκα του…

Πλέουν μεθυστικά γιασεμιά στον αέρα

Η μέρα λεβεντώνεται με φιλαυτία

Όλο το σύστημα δουλεύει

‘’καλώς’’

Διεγείρει το πάθος μας σε κορύφωση-

Μόνο ο τουφεκισμένος μέσα μας εαυτός δεν μπορεί

Ευτυχία έστω κι ελάχιστη να νιώσει…