Ξεφλουδισμένο φρούτο η ανάμνηση και το καρπώνονται όλοι.
Με τα μάτια και τον νου σκηνοθέτησα.
Όταν τελειώσανε οι ελπίδες, είδα τον κόσμο μου να βουλιάζει στο αίμα.
Κι έγινε νίκη έξω από τα στρατόπεδα της κολάσεως.
Την αποστήθισα σαν αναπνοή μου.
Κι εκείνη η φιγούρα που την σκόρπιζε τριγύρω σαν παρηγοριά
Ήτανε άντρας; (δεν θυμάμαι!) ήτανε γυναίκα; Τι να πω;
Στεκόταν έξω από κάθε μου πραγματικότητα και χλεύαζε
Το φοβερό σκοτάδι της κακίας,
στεκόταν μέσα στην πιο ωραία και αθώα πραγματικότητα που ξέρω….
26/1/2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου