Σφίγγονται ολοένα και πιο πολύ
Τα μεγάλα κλαδιά γύρω από τον ιδρωμένο άνεμο, σφίγγονται
Ερωτικά, σαν να δείχνουν μια μεγάλη συμπάθεια.
Στρέφει το πρόσωπό της κατά τον ήλιο, γυμνή και ωραία.
Πεταλουδίτσες απόκοσμες πετούν με ασύλληπτη χάρη
Στον όντα της ευτυχούς μαργαρίτας.
Κανένας δεν σε απομακρύνει ω καημέ!
Και τα βουρκωμένα που αντίκρυσα μάτια
Μέσα στο μεσημέρι όταν και ο έρωτας έπαιξε
Με το αγόρι και την κοπελιά, λίγο πριν να κατανοήσουνε
πόσο πονάει του φιλιού τους το εξαργύρωμα
Πολύτιμος και μέγας θησαυρός.
Δεν θα γραφεί κανένα παραμύθι κάτω από το βλέφαρο της ηλιαχτίδας·
Στο φως όλα κερδίζονται και χάνονται ευθύς·
Όλο το απόμακρο μας πλησιάζει κι όλο
Το κοντινό απομακρύνεται· σαν μία διαλεκτική οδύνη που
Δεν εξιχνιάζεται·
σαν ένα σύνορο στην άπραγη δραματουργία που κατορθώσαμε!
10/1/2025
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου