Ερωτική ελπίδα…

Προσπαθώ να σε φτάσω· ο αέρας σου είναι μια μνήμη,

Μια παράξενη καταγωγή ενστίκτου και πόθου· προσπαθώ

Να σε φτάσω. Η νύχτα κωλυσιεργεί την ανάμνηση· κερδίζω συνήθως

Στα σημεία, μετά σε χάνω. Το φεγγάρι χασμουριέται κάτω από τον κατάμαυρο ουρανό.

Οι λέξεις φτωχαίνουν. Όλα είναι ένας συμπερασματικός Χρόνος που δεν σε αγγίζει.

Πού πήγε ο έρωτας, η άφταστη αγάπη μας που βούλιαξε μέσα σε μία λύπη που δεν μας αξίζει;

Ξαγρυπνώ και γράφω: μικρές ένοχες πανδαισίες που ελπίζω όλα τα ωραία μας να τα αναστήσουνε…

22/1/ 2025