Ο μετΑναστάσιος ψιθυρισμός!

Άσημα δέντρα ψιθυρίζοντας μια επική γαλήνη

Ανεβοκατεβαίνουν μες την μέρα όπως

Να τα μπατάρουν και να τ’ ανασηκώνουν κύματα

Ενός αόρατου πελάγους.

Σπρωγμένη απ’ την μουσική μια νότα

Καθαρή, αναστάσιμη, ξεκεφαλώνει

πάνω απ’ τα φυτά, εκεί

Που χαριεντίζεται μια μέλισσα

Με το αβρό λουλουδάκι το ευφρόσυνο.

Όποιος οσμίστηκε την ‘’αστραπή’’ νιώθει τον πλούτο που επιφυλάσσει το λουλούδι,

Βγαίνει σε όλα νικητής, με αγιοκλήματα

Στεφανώνεται και με κισσό στιλπνό και δοξασμένο.

Η πόλη τον αναρπάζει καθηλώνοντάς τον μέσα

Σε τόσα μυστικά

Περάσματα, όπως ν’ αναζητά μία διέξοδο

Στην αγωνία που έχει.

Εδώ που πάνω από όλες τις θρησκείες κείνος

Που αμφισβητεί νιώθει

Πιο πολύ και βαθιά να πιστεύει

Σε μια αόρατη ελπίδα που το φως του στέλνει σαν τον οδηγό

Που ανοίγει δρόμους που κανείς δεν τους υποψιάστηκε.

Αεράκι τώρα ντύνει τους θάμνους με αίμα.

Ξεκινά πίσω απ’ όλα τα φαινόμενα η ‘’παράσταση’’-

Δεν ρωτώ μιας και απαντήσεις δεν έχω να πάρω·

Όλα τα ζύγωσε για να τα πει μία θεατρικότητα·

Ουρανός καθαρός και ελαφρύς σαν ο μανδύας

Ενός Ιησού που ξεγυμνώθηκε μπροστά στην κόλαση του ανθρώπου!

Και στην παράξενα απλοϊκή

Εκτεταμένη εκκλησία των θαυμάτων

Λούζονται μες τον ήλιο τα θεοτικά κυκλάμινα τονίζοντας

Την θεία Στιγμή την λαγαρή και την ωραία εκπεφρασμένη!

Αθήνα 18/4/2023