Ιεροτελεστία…

 

 

 

Αφήνω την βέβαιη πεταλούδα

να πετάξει στο ωραίο γαλάζιο

Κάλμα

Η Άνοιξη πυρπολεί μαργαρίτες

Ένα αεράκι ψηλώνει τα ναυαγισμένα νούφαρα

Όλα τα ευλογώ

Σωπαίνω

Χαράκι της μοίρας μες την παλάμη χαράκι ψυχρό

Οι μέρες δένονται με την σιωπή

Σαν σ’ ένα κομπολόι απαρέγκλιτα οι χάντρες

Παντού ο θεός παντού κι ας ξεθύμανε

Οι λέξεις μόνο συντηρούν την αγάπη

Και μοσχοβολούν σαν δόκιμες φλογάτες παπαρούνες!

 

Ω λυτρωτικό μεράκι του κόσμου

Πες για το γλυκό βασανάκι μου!

Αφήνω την βέβαιη πεταλούδα να φτερουγίσει

Προς ένα μυθικό βασίλειο.

Το μεσημέρι κάνει πιο γαλαντόμο τον άνεμο,

Ξεθεμελιώνει τα αρχαία παλάτια,

Ο Απρίλιος ζαλίζεται πίσω από τις πικροδάφνες,

Κερνά ηδονή την νύμφη των κυμάτων,

Λούζεται ευμορφία καθώς και στα λεξιλόγια εδράζεται

Και στα ωραία κράσπεδα της Ιστορίας

δείχνει το μόνο μας γραμμένο…

 

                                       Αθήνα 20/4/2023