Ό,τι προβάρει πάνω μου η ζωή είναι νεόκοπη χορογραφία.

 Ξημερώνει με σθένος και ανάταση. Οι σκιές κουβαλούν την σκιά τους. Κάτι αφόρετα παπούτσια θέλουν να γευτούν την βροχή. Από τον ύπνο μου εξέχει μια ελπίδα. Είμαι ένα ναυάγιο της στεριάς. Μ’ ακολουθεί ένας αδέσποτος σκύλος. Ζω μια ωραία παλινόρθωση. Κάτι που καταφέρνω είναι χωρίς σημασία. Έλα Βοριά και παράσυρε όλη ετούτη την μελαγχολία μου μακριά. Βροντούνε γύρω μου τα άρματα της Ποίησης. Χαριτωμένα. Μένω κουφός να μην μιλώ και πίσω απ’ όλα να αυθαδιάζω. Βλάσφημος ως την ρίζα του Κακού. Αλίμονος τρελός ιππότης…

Ό,τι προβάρει πάνω μου η ζωή είναι νεόκοπη χορογραφία. Πάντα στις αποφάσεις μπουρδουκλώθηκα. Μπάζει από παντού το έρημο σαρκίο μου

Φτώχια και αγανάκτηση…