Μια φωτεινή εντύπωση καθώς η μέρα προχωράει
δασύτριχη μες τα αλσύλλια και τον ορθωμένο
τρούλο των πεύκων.
στύβοντας την οξύτητα στο αίμα μου
και την ηθική εγκαρτέρηση.
Ένας ήχος χρυσός που γυρεύει να στέψει τα άστρα με μυστικά της προσευχής και ένας ήχος από κρουστάλλινη νύξη τελεσφορεί μπροστά μου αφήνοντας
να δονείται το σύμπαν των λέξεων το καθαρό επιμύθιο.
Μετεωρίζεται το καθετί που με εξουσιάζει!
Ετούτο το τοπίο που θαυμάζω βαίνει καλώς εμπρός από τα μάτια μου
Το προσλαμβάνω κλείνοντας κι ανοίγοντας τα σύνορα του νου μου
Ως την φωνή του στίχου περπατώ και νιώθω
τον γκρεμό τον δίπλα μου
Φαράγγι δύσβατο και αιχμηρό το Ποίημα!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου