Της Πύλου χρώμα και φωνή…

 

Σαν μια υποψία αέρινη η ώρα περνά

Ασφυκτιώντας πάνω στα ψηλά

δώματα του ανέμου.

Η λύπη μου είναι ένα κυνηγητό που φέρνει στα πλατύσκαλα των ουρανών

Αναστάτωση.

Υγρασία πλουραλιστική-

Τελειώνει την αρχινισμένη μέθεξη στο γαλανό μυστήριο του θόλου.

Κάτω,

Ψιλόλιγνοι ευκάλυπτοι λικνίζονται όπως για να γενούν φωτιά

Στο κράτος του απογεύματος.

Έχω όσα δεν έχω και ευχαριστιέμαι με αυτό.

Το σώμα μου ξέρει.

Φλυαρεί γύρω από μία ανούσια γεωγραφία.

Η πατρίδα είναι αποκρυπτογραφημένη παρένθεση.

Με πονά.

Όλες οι αντιδ