Ξεκάρφωτο άστρο και εκείνος που τρεκλίζει μες την νύχτα
Με το ζόρι αφουγκράζεται την φωνή του λύκου
Που παραμονεύει στα πετρώδη υψώματα.
Έχουν μαγεία οι ουρανοί, είναι μια όμορφη διάταξη των πλανητών
Μέσα τους που τους κάνει ευτυχισμένους.
Έχουμε πνιγεί σε ακραία συμπεράσματα
Οι άνθρωποι και φοράμε μια αλλήθωρη αλήθεια.
Όλο πηγαίνω και πηγαίνω- πουθενά δεν έφτασα
Ποτέ μου!
Σβήνομαι μέσα σε σκιές και με σκεπάζει η νύχτα
Αιωρούμενη μες τον ύπνο μου, όπως μια μάγισσα πάνω σε ένα ραγισμένο
Σκουπόξυλο που παντού την πήγε και την πάει-
Όπως εξαπλωμένη προσευχή…
Θέλω να κάτσω δίπλα στον εγωισμό σας
Και να σας κουβεντιάσω σαν νωχελικός προφήτης!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου