Συμβάντο του απογεύματος…

Νυσταγμένες βροχές του απογεύματος

Ασημίζοντας κάτω από το βλέφαρο της πατρίδας

Νοτίζουν μια νόστιμη κατάσταση

Μύθου και θρύλου.

Πίσω από το τζάμι τις κοιτώ.

Πρωταγωνιστώ σε γεγονότα που φθίνουν.

Μεταγλωττίζω την αιώρα των πραγμάτων

Που δονούνται μέσα μου και ρέπουν προς την Ποίηση και την απώλεια.

Προάστια που με φιλοξενούν στην αμάθειά μου,

Καταγωγή μου από αγρύπνια και κρύσταλλο,

Τραγούδι του κότσυφα που συμπαθώ,

Αχθοφορία μου την γη να θέλω να μετακινώ

με τις επιθυμίες μου!

Μια κατανυκτική σιωπή όταν βραδιάζει

Και ο νους μου είναι ένας κανονικός δραπέτης που το μόνο

Που θέλησε είναι να σουλουπώσει αυτό το χάος

Της ψυχής-

Παντρεύω

τα σύννεφα απόψε με την πεταλούδα

Και γιορτάζω την ανυποχώρητη στάση μου

Να μένω σε μία καλύβα στίχου όπου μπάζει

Και μούσκεμα διαλέγω να ονειρευτώ για άλλη μια

προτού πεθάνω…

Όλες οι αντιδράσεις: