Πρωινό κρεσέντο…

 

Ήπιο σαν κελαηδιτό συλλάβισμα

κι η μέρα ρέει

Σαν ο παραπόταμος μιας καθαρής αιωνιότητας.

Συγκατοικώ με τις νεράιδες, έχουν ρίξει

στον ποταμό τα μαλλιά τους

Και λούζονται.

Χαίρομαι μες τον θόρυβο τον πρωινό.

Οι αναγκαιότητες

Εκπληρώθηκαν.

Κανέναν δεν θα λησμονήσω

Απόντα. Χειρίζομαι

την δίνη των χαρούμενων λεξιλογίων, μιλώ

Καλά τα έκπαγλα φωνήεντα, μεταγλωττίζω

Τον ύμνο της αυγής. Όλα

πια μεταλήψιμα και κατανοητά. Ανήκουν

Σε έναν που δεν έζησα μακρινό γαλαξία

Που μέσα του σκορπίζεται η αγάπη και το φως!

24/12/2021