Κάπου στο πλήθος κι όμως απών·
Ενσαρκώνω την καθαρή απουσία·
Περπατώ άδεια δωμάτια πλατείες άδειες ένα δρόμο
παράδρομο των λεωφόρων μια φευγαλέα αυταπάτη·
Συγκεντρώνω επάνω μου μία δέσμη φωτός και ένα λυρικό σκοτάδι από κείνα
που ζευγαρώνουν με του ύπνου την φιλοσοφία και αναταράσσουν
Όνειρα παρηκμασμένα φρούδες
απόψεις μιας ζωής που τρέμει
Πίσω από του φεγγαριού το παράθυρο, αφήνοντας
να εννοηθεί έτσι θεός…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου