Απουσία σου..

Κλειστό δωμάτιο· απουσιάζεις· η καρέκλα στην γωνία που καθόσουν· ακούγεται ένας σιγανός τριγμός: είσαι εκεί; Ξέφτισαν τα χρώματα, οι σοβάδες καγχάζουν· κάτι αχνές ομιλίες απ’ τον διάδρομο
διασχίζουν τον αέρα και φτάνουν ως την μελαγχολική άποψη του δωματίου· μελετώ τα σχήματα: παντού η απουσία καρφώνει ένα σύμφωνο ισόρροπο επάνω στο παράξενο φως· απουσιάζεις; Κι όμως: εγώ σ’ αγαπώ μέσα στα κρύα αυτά πράγματα που δίνουν στίγμα θλίψης όταν είσαι κοντά και μακριά και αγγίζω την καρδιά σου σαν ένα τριανταφυλλένιο παραμύθι που πολλές νύχτες καλά με νανούρισε!