Όσο "κλείνομαι" στον εαυτό μου, τόσο με "ανοίγουν" τα ποιήματα

Όσο "κλείνομαι" στον εαυτό μου, τόσο με "ανοίγουν" τα ποιήματα, με "εμφανίζουν", αργά, όπως παλαιότερα έβλεπες την αργή εμφάνιση των φωτογραφιών μες το υγρό που υπήρχε στο λεκανάκι-

Να έτσι: μια διαδικασία ακούσια ή μήπως εκούσια, μιας και δεν έχει άλλο τρόπο η ψυχή μου να μιλήσει, παρά τούτον

τον σταθερό, μονολιθικό λόγο που είναι αέρας

και ταυτόχρονα ήλιος και βροχή και χαράσσεται

πάνω στο Σύμπαν σαν μια μελανή κηλίδα που αφήνει το αχνό της Σημείο..