Από τα όλα σου πια σε καταλαβαίνω.

Οι μνήμες σου είναι θαμπές και χωρούν σ’ ένα κοχύλι που ξέβρασε η θάλασσα. Η μέρα νοικοκυρεύει τις αγάπες. Όλα βοούν ευτυχισμένα. Στην ουσία, είσαι φερέφωνο μιας ερημίας. Από τα όλα σου πια σε καταλαβαίνω.
Ακούγεσαι που δοκιμάζεις τα φτερά σου και η πτήση είναι πάντα Αθωότητα!