Του όρθρου, του μεσημεριού και του ερωτικού παραδείσου..

Κείμενο φως και
Υπερκείμενο λουλουδάκι της ειρήνης-
Κάτω από την στέγη του ουρανού
Συγκοπτόμενα φωνήεντα πλέκονται γύρω απ’ τ’ άστρα,
Ένας ρυθμός καρδιάς κανοναρχεί επάνω στις τουλίπες,
Τα σεμνά ρόδα απηχούν το άρωμα το ευφραντικό,
Ο Θεός κρυφακούει·

Και στο πυρ το εξώτερο, καίγονται οι ανομίες μία μια
Τσιρίζοντας σαν πληγωμένοι γλάροι
Που χτύπησαν επάνω στο ιστίο-

Πλεύση ίσα για τον παράδεισο,
Γλυκό είναι το πρωινό και
Άπεφθη είναι η μουσική του όρθρου,
Μειλίχιες ψαλμωδίες αντηχούν πάνω απ’ τα κάστρα,
Η κυρά- Λένη απλώνει τα πλυμένα ασπρόρουχα,
Υπόσταση αλλιώτικη παίρνουν οι ταράτσες,
Χαμηλώνει ο αέρας και δέχεται
Πάνω στην ράχη του μιλιούνια χελιδόνια,
Από αυτά τα θαύματα τι να πρωτοπιστέψω;
Χύνεται όπως φρυκτωρία η φωνή
Ως την αντικρινή όχθη των ποιημάτων·

Και στην πατρίδα την άλλη που αγαπούσα ένα μελαχρινό κορίτσι
Τώρα μεσημέριασε και πιάστηκε ο ήλιος να βολτάρει μες τα ήσυχα χωράφια,
Αγαπώ να αγαπώ και γι’ αυτό ο κόσμος δεν μου αντιστέκεται-
Τολμώ ερώτων στιχομυθίες όταν όλοι
οι άλλοι νέμονται ένα υλικό φεγγάρι που θα λιγοστέψει..

2 Δεκέμβρη 2017