Με τους βόλους κάποτε

Με τους βόλους κάποτε, με τον αυθορμητισμό

του παιδιού-

η μνήμη τούτα τα βαστά,

όπως τα ροκανίδια μες την χούφτα μου

και το ξύλο δεν είναι εκεί-

κάπου μακράν αποτεφρώθηκε

διεκδικώ μια Ομορφιά Αοράτου,

μια σκηνή από ταινία βουβή που ο ηθοποιός

παίζει απώτατους ρόλους

και να είσαι εκεί καρδιά μου, εκεί

που η ομοθυμία της παρέας ωραία γελούσαμε

τι να τα κάνω τα συνταχτικά αφού

η ζωή ασύνταχτα για χρόνια τώρα με κανονιοβολεί;

Με τους βόλους κάποτε, με κείνα

που απεμπολήθηκαν μες τα χρόνια-

ώσπου να απομείνουμε ορφανοί

από χαρά κι απ’ όλα

ορφανοί…