ΣΥΜΒΑΝΤΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

ΙΙ

Να μου γυρεύει η θλίψη την κερκόπορτα για να με κυριέψει, 
να μου καταλογίζει κρίματα στα άδικα η φθορά
και μόνον
το κορίτσι που με αθώωνε η ματιά του να με υπερασπίζεται..

Ανάμεσα στους θαλερούς ανέμους που γελούσανε
στάθηκε μια στιγμή φερέγγυο της καλοσύνης
και σαφήνισε τόσο νόημα λουλουδιού, φευγαλέο άρωμα με το λεβάντε
που άγιασε το αεράκι το απογευματινό

Ωραία η ζωή γιατί ωραία η αγάπη-
το κατορθωμένο μας να λάμπει-ίσως
μόνη ελπίδα μας η άδηλη αναπνοή όμως

η ανάσα η ολοφάνερη εμάς μας πάει!
Καλή μας τύχη η προσήλωση!

Αυλίδα 10/8/82