Κερασφόρος κραυγή

Κερασφόρος κραυγή
Κλάμα του δέντρου, οργισμένος
Αέρας της κόλασης-

Βάκχε συνέτισε τις μαινάδες σου, άφες
Αυτοίς που δεν θα καταλάβουν την χλωροφύλλια βίβλο σου-

Η μέρα δεν έχει προθέσεις, η μέρα είναι μια αποκάλυψη
Ένας τάπητας χλόης γίνεται η σελίδα της γραφής
Ενδιάμεσα απ’ όλες τις αναπνοές υπάρχει μια ψυχή που την αισθάνεσαι να σ’ αγκαλιάζει
Λαχανιασμένη μελαγχολική-

Κι όταν της φωτιάς το κολαστήριο ρημάζει τις καταφάσεις των αθώων πλασμάτων
Τα κλωνάρια των πεύκων σμίγουν μέσα στην κατάνυξη της ησυχίας και
Ακούγεται μια οργή που φοβίζει τα ώτα τα ευαίσθητα
Ακούγεται μια μήνις που σκουντά την ρακένδυτη ψυχή
του αδιάφορου κόσμου..