Από ίαμβο σε ανάπαιστο κι από φανερό σε κρυφό

Λιώνει το σκοτάδι, η ψυχή ευθύνεται για τις λυρικές εκλάμψεις που κάνουν τον ουρανό ντελικάτο.

Στο ακοόγραμμα των νεφών η μουσική που καταγράφεται είναι αρχαίας θεάς που άδει.

Από ίαμβο σε ανάπαιστο κι από φανερό σε κρυφό, η τόλμη να σε αγαπώ πέρα από τα γεγονότα έσωθεν με πονά και με τρώει.

Δάκρυα δεν έχω, δάκρυα δεν έχεις, είμαστε σε ένα χωροχρόνο που τον όργωσαν οι αντιφάσεις και τον περιφράσσουν ατσαλένιες αγωνίες..