Όταν ξύπνησες
ανάμεσα στα λουλούδια, ήσουν λουλούδι
και
φωτεινό μεγάφωνο της έμπνευσης.
Στα μάτια σου
διαβάστηκε ο κόσμος κι ήταν όμορφος- σε είδα
που χάιδευες τα πέταλα των ρόδων
πιο ντελικάτη από μιας πεταλούδας το αίνιγμα.
Εδώ σ’ αγαπώ λοιπόν, εδώ
που οι πύλες σμίγουν του χρόνου
και καταλύονται οι κακεντρέχειες- εδώ
που σ’ ένα στίχο συνοψίζεται η σοφία του Έρωτα
κι εσύ
ιερουργείς στον κήπο που, για σένα μουσουργεί και
θάλλει..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου