Πίπτει επί των υδάτων δρόσος πρωινή

Πίπτει επί των υδάτων δρόσος πρωινή και άλλη
που στεφάνωσε τα φυτά με την καταλυτική δύναμή της.

Στα χωράφια μέσα τα δέντρα κολυμπούν στο αγιάζι και είναι μούσκεμα οι κλάρες τους.

Σαν μανουάλια που πάνω τους μόλις θα λάμψει ο ήλιος, θα καθίσει ένα καιόμενο πουλί, να τραγουδήσει ρόδινα.

Τρέχει στον δρόμο κάπου εκεί το αυτοκίνητο.
Οσφραίνομαι Νοέμβριο και Ελλάδα.

Καταγραφές πολλές ίσως σε ένα βιαστικό μικρό χαρτί
Και το ταξίδι αυτό του μεροκάματου που ποτέ δεν τελειώνει
Καθώς υπηρετούμε αφεντικά αχόρταγα
Για πλούτο και ματαιοδοξίας αρρώστια.

Όταν ψηλώσει το φως, τα στρουθία πέφτουνε μιλιούνια πάνω στα σπαρμένα κι είναι
Οι αφεντάδες οι πραγματικοί.
Τα κοιτώ και ζηλεύω.

Με ένα όνειρο που καταφέρνουν, μπιρ- παρά αγόρασαν και σήμερα όλον τον κόσμο.
Εξευτελίζοντας τα περιώνυμα χρηματιστήρια που δημιουργούμε.