ΕΓΡΑΨΑ

Πήρα μολύβι θλίψης κι έγραψα στην ερημιά
Λόγια ξανθά Ελένης.

Μιλώντας μέρες με τον άνεμο.

Η πιο ζεστή ματιά μου αναβόσβηνε
Φοβέρες λουλουδιών.

Σ’ όλο του το στερέωμα
Πλέει καπνούς του ουρανού η καχυποψία-

Ανοίγουν μαντικές οδούς
Οι ιεροφάντες του αύριο-
Εκεί που πρώτα φύονταν τα ρόδα.

Μια φλόγα του ήλιου πάει κι έρχεται εδώ
Που έχει βάρος μιας σταλαγματιάς η μαγική γαλήνη.

Που η ζωή σαν νόμισμα εξαργυρώνεται και πάει
παρέρχεται-

Πήρα μολύβι θλίψης κι έγραψα τον στίχο μπρος στα σκαλοπάτια σου
Να τον κοιτάζεις σαν διαβαίνεις

Σαν βότσαλο που ξέβγαλε η θάλασσα
Και το κοιτάζουν άπονοι αιώνες….

28.7.2007