Πυρκαγιά…

Φλεγόμενο δέντρο –

        όπως μια δυστυχία που καγχάζει.

                 Ομιλεί το πουλί,

                             το πουλί δραπετεύει

                                  από την σκοτεινή κόλαση της φωτιάς.

Το αμέριμνο ζώο καίγεται

         σαν ψυχούλα που χάνεται στο έρεβος της αδικίας.

                   Θρύψαλα οι ανάσες

                             αντήχηση του δάσους που κραυγάζει,

                                        στροβιλίζεται το κουκουνάρι

                                                μες τον άξεστο χορό της πυρκαγιάς.

Ο ήλιος χαλνά την ύφανση της ηρεμίας·

             το πεύκο

                  καθυστερεί τον ύπνο του μεσημεριού,

                      οι πευκοβελόνες

                            ράβουν την αυθάδεια της επέκτασης,

                                 κατοχή ανίερη, ύβρις..

Όταν ξυπνήσω μες το σύννεφο της θαμπάδας

ακίνητες σκέψεις θα αποτελούν ένα τέλμα λυπητερό

απ’ όπου αντλεί συμπεράσματα η μελαγχολία..

                                                                         15.8.2017