Γράφω με αίμα και το ξέρουν όσοι με συνάντησαν.

Πάντα όμορφα βελάζει ο αμνός και πάντα όμορφα τον ακούνε τ' αυτιά μας!
Σκηνοθετώ αγρύπνιες κάτω από το λυρικό φεγγάρι·
Τι ζητάς κόσμε και δεν με ακούς που μιλάω;
Οι σχέσεις κουράστηκαν, έδυσαν οι καλόγνωμοι ήλιοι,
Μια δυσοσμία βαραίνει πάνω στην ατμόσφαιρα, μια χλεύη έχω για τα ταπεινά,
Αριστοκρατικές θέλω τις συνειδήσεις, απαλά μαζεύονται των λέξεων οι υπεκφυγές
Στον ελαιώνα,
θα δω τον καρπό από το μέσα μέρος του, όσο κουκούτσι έχει η ελπίδα
τόσο την ζητώ- να μια καλή αναζήτηση!
Βραδιάζει. Το νιώθω όπως περονιάζει τα σαθρά κόκαλά μου.
Βραδιάζει. Ακούω και ακούς, αλλά τίποτα δεν, αλήθεια, ακούγεται.
Βραδιάζει. Γράφω με αίμα και το ξέρουν όσοι με συνάντησαν.
Σαν μια σιγανή προσευχή!