Στέρξε με Αλήθεια να διαβώ απ' την άλλη αλώβητος, στέρξε με!

Κι ο Αχελώος θυμώνει και ο Ευρώτας

Και ο Λουδίας κι ο Πηνειός- στα ποτάμια

Βρες την κυρτή αγωνία σου- στην κοίτη

Που τραμπαλίζεται και βοή βγάζει

Από ενεστώτα και διστακτικό επίρρημα.

Πλέουν όλα μες σε γαλήνη κορυφαία·

Λύνονται ξαναδένονται τα σκοινιά·

Ναυτικοί κόμποι στο ιστίο και ο άνεμος δεν ακούει·

Πήραμε το κατόπιν την αρετή και πουθενά δεν φτάσαμε-

Μπορεί να φταίει το ανάποδο των ημερών..

Γραμμένα κι άγραφα ανατονίζονται-

Ρέπουν προς μια σκοτεινή ευθανασία-

Κρατώ από σένα μια φωνή που δεν υπήρξε

Όπως δεν υπήρξαν τα φιλία όπως δεν υπήρξαν οι αμεταχείριστοι πόνοι..

Γράφω και ξεπετσιάζεται ο ορίζοντας·

Ακολουθώ το δεντρολίβανο στα βάθη·

Στέρξε με Αλήθεια να διαβώ απ' την άλλη αλώβητος, στέρξε με!

Τόσα ποιήματα και ούτε μία σημασία·

Τόσες συνειδήσεις κι όλα βουλιάξανε-

Πού κρύβεται γαμώτο ο παράδεισος;