Στην Στέλλα Πετρίδου!

Στον ουρανό δεν γράφεται καμία λύπη,
Γενέθλιες χαρές φωταγωγούν τα πλάτη του
Χαμογελά η κοπέλα- κατοικούν την ψυχή της 
λυρικές νεράιδες
Ο άνεμος κλέβει απ' την ματιά της λυρικές αγκύλες
Αιολικός καημός μιλά με την μιλιά της
Αναφαίνει ανάμεσα από τους ανθισμένους κήπους
Πρόσωπο που η Ελλάδα στεφανώνει
με γλυκιά ντροπαλοσύνη
Ακούς; Ακούω: ίδια μου έρχεται η φωνή
Από μακριά- σαν να μου λέει κάτι η θάλασσα η μάννα.