Ευτυχώς αλεηλάτητα έμειναν τα χωρία των πόθων μας.

Ο Οκτώβρης δένει τα παπούτσια του να κυνηγήσει τον χρόνο.

Έφυγε ο Σεπτέμβρης με μια νοτισμένη προσευχή.

Ευτυχώς αλεηλάτητα έμειναν τα χωρία των πόθων μας.

Το φεγγάρι που ήρθε θύμωσε με της νυχτερίδας τα καμώματα.

Το αλεξίπτωτο του ανέμου άνοιξε μπρος στην πόρτα του φθινόπωρου.

Καπνός θυσίας ανεβαίνει στον καμαρωτό ουρανό.

Η λιακάδα κομπάζει.

Ένας ίσκιος ανταμώνει τον άλλον και η φρυκτωρία μήνυσε μια νίκη μακρινή που είναι της ψυχής μας κατόρθωμα.

Σιτίζομαι τελείες που υποκύπτουν στο νόημα και η παράγραφος με δένει χεροπόδαρα μέσα στων Αναγνώσεων το αμπάρι.

Φωτεινό πλοίο, ταξίδεψέ με κατά τον ρου του Έρωτα, ταξίδεψέ με κατά την Αστραπή!