Αγίου Δημητρίου..

Πρωινό που απεμπολεί υγρασία τρέμουσα

Επάνω στα φυλλώματα και συλλέγει

Ήχο

Επουράνιο πυρ που γυμνώνει

την λαλιά των πουλιών και ματώνει το χάος.

Μια Ελλάδα που ασφυκτιά κάτω από συντρίμμια της προσδοκίας της-

Ζαλίζεται μες του ανέμου την λαχτάρα και αφήνει

Τις πυριτιδαποθήκες της ανοικτές- ω έτσι χάος!

Βλέπω την λιακάδα που συγκλονίζει τα πέρα υψώματα·

Του αγίου Δημητρίου- τακτοποιούνται οι εκκρεμότητες των ουρανών·

Μύρο ανέβλυσε και μύρο αναδύθη'·

Κόκκινο άλογο ο καβαλάρης και αγέρωχη η ηλιαχτίδα που σαλεύει τα μαλλιά του-

Α Λουμπαρδιάρη φίλε μου, πολλά για μένα κατατρόπωσες, πολλά απόψε προσκυνώ..